متن: کنج ابروی جناب عباس(ع) 

کنجِ ابروی جنابِ عباس
کعبه‌ی عشقه همیشگیمه
چَشم سُرمه خورده‌ی اباالفضل
رَبّنا ترینِ بندگیمه

مگه داریم زِشما قشنگ‌تر
مَگه داریم قمری فُسونگر
مگه میشه که تو رو ببینیم
و نگیم الله، اللهُ اکبر

عیان کُن رُخ خودرا، که بی‌خانه منم
به‌پا کن تَشِ سوزان،که پروانه منم
صداکُن سگ خودرا، که من کلب توأم
بزن تیرخلاصُ، که دیوانه منم

منم من، مجنونِ، صفای دستانت
منم من، مجنون، خدای چشمانت
منم من، مجنون، یه بارتورا دیدن
منم من، مجنون، پاهاتُ بوسیدن

میکده عجب صفایی داره
مست زلف ساقی رستگاره
واسه اینه که آقام اباالفضل
پَره زُلفشُ عیان میذاره

مَگه میشه که جنون ببارم
ولی اسمِ قَمَرُ نیارم
مست جام ساقیِ الستم
با اباالفضل خوشه روزگارم

لبالب بده ساقی، که پیمانه تویی
دَمادَم بده جامی، که جانانه تویی
بده جام طهورا، ببینم رویت
قدح نوش تو هستم، که میخانه تویی

منم من، مخمورِ، شراب گیرایت
منم من، مخمور، سبوی صَهبایت
منم من، مخمور، دو چشم سرمستت
منم من، مخمور، جمال زیبایت

زور و بازوی امیر لشکر
قدرتیه فوقِ فوقِ ادراک
اونقدی بگم که زور دستاش
خِرقه‌ی جهانُ میزنه چاک

مَگه میشه که رجز بخونه
ولی دشمن روبه‌روش بمونه
مگه میشه که عَلَم بکوبه
ولی دشمن الفرار نخونه

تماماً، همه ویران و پاینده قمر
و دشمن، همه مغلوب و طوفنده قمر
اسد میگیره رو، از صلابتِ عباس
که شیران همه خاموش و، غرنده قمر

منم من، مدیونِ، قُوای بازویت
منم من، مدیون، دوتیغ اَبرویت
منم من، مدیون، شجاعتِ عباس
منم من، مدیون، وقار هر سویت